7η Κυριακή του Πάσχα Α’ 31/5/20
Ελπίζω αυτούς τους περασμένους 3 μήνες να
προσευχόσαστε στο σπίτι. Για τι προσευχόσαστε; Πολύ πιθανόν για την οικογένειά
σας, για την υγεία σας, για να σταματήσει η πανδημία και να μας σώσει ο Θεός
από τον κορωνοϊό.
Σήμερα το Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει τον Ιησού να
προσεύχεται για τους δικούς του. Αν είμαστε δικοί του, προσευχήθηκε για μας.
Παρότι το πρώτο Ανάγνωσμα μας πάει στις μέρες μετά την ανάληψη του Χριστού, το
Ευαγγέλιο μας φέρνει πίσω πριν την ημέρα της σταύρωσης. Όμως, και το πρώτο
ανάγνωσμα μας μιλάει για την προσευχή. Οι Απόστολοι, η Παναγία και κάποιοι
ακόμη, γύρισαν στην Ιερουσαλήμ από τη Γαλιλαία και πήγαν εκεί που ο Ιησούς είχε
γιορτάσει μαζί τους το Μυστικό και τελευταίο δείπνο του. Πήγαν εκεί γιατί ο
Ιησούς τους είπε να περιμένουν το άγιο Πνεύμα. Ουσιαστικά δεν ήξεραν γιατί
περίμεναν, αλλά περίμεναν προσευχόμενοι.
Το 2ο ανάγνωσμα μας προετοιμάζει για αυτό
που θα ακολουθήσει για αυτούς που επιλέγουν να ακολουθήσουν τον Ιησού. Η χαρά
της Ανάστασης του Χριστού κατά έναν ειρωνικό και σκανδαλώδη τρόπο συνοδεύεται
από πόνο και βάσανα. «Να χαίρεστε επειδή είστε κοινωνοί των παθημάτων του
Χριστού», «αν σας βρίζουν εξαιτίας του ονόματος του Χριστού, είστε
ευτυχισμένοι», «αν κάποιος υποφέρει επειδή είναι χριστιανός, να δοξάζει το
Θεό».
Ο Χριστός αναστήθηκε, αλλά όχι εμείς ακόμη. Παρότι
πραγματικά πρέπει να χαιρόμαστε για την Ανάσταση του Χριστού και να γεμίζουμε
ελπίδα για την δική μας ανάσταση, για τη νέα ζωή που μας προσφέρει η ανάσταση
του Χριστού χωρίς πόνο, χωρίς αδικία, χωρίς το κακό, χωρίς την αρρώστια,
χρειάζεται να κάνουμε υπομονή μέσα σε έναν σπασμένο κόσμο, που ακόμη δεν έχει
λυτρωθεί, που αντιστέκεται στη λύτρωση. Η αμαρτία ακόμη κάνει τη ζωή μας
δύσκολη.
Γι’ αυτό η στάση μας πρέπει να είναι η στάση
προσευχής. Σήμερα (Χθες), Σάββατο στις 6:30 ο Πάπας Φραγκίσκος μαζί με όλα τα
προσκυνήματα της Παναγίας ανά τον κόσμο θα προσευχηθούν (προσευχήθηκαν) για να
μας ελευθερώσει ο Θεός από την πανδημία. Ζητάμε με εμπιστοσύνη. Όπως ο Ιησούς
προσευχήθηκε να παρέλθει το ποτήριο του μαρτυρίου. Όμως η τελευταία λέξη της
προσευχής του Ιησούς στον Πατέρα του ήταν «γενηθήτω το θέλημά σου». Κι εμείς
προσευχόμαστε στο Θεό με πίστη να εισακούσει την προσευχή μας, να μας απαλλάξει
από τα βάσανά μας και τις αρρώστιες μας. Όμως η προσευχή μας πρέπει να είναι
μία ομολογία πίστης στο θέλημα του Θεού. Είτε μπορούμε να το κατανοήσουμε, είτε
όχι, πρέπει να δεχόμαστε το θέλημα του Θεού με πίστη. Αυτή είναι η δύναμη της
προσευχής μας: να μπορούμε να εμπιστευτούμε το θέλημα του Θεού παρά τις
ταλαιπωρίες και τα βάσανά μας, παρά τον πόνο που υποφέρουμε. Ακόμη δεν έχουμε
αναστηθεί. Ακόμη δεν έχουμε λυτρωθεί από τον πόνο και τα βάσανα. Η προσευχή μας
είναι για να μας βοηθήσει ο Θεός να σηκώνουμε τον σταυρό μας. Η προσευχή μας
είναι για να μάθουμε να εμπιστευόμαστε τον Πατέρα, ο οποίος πάντα μας αγαπά,
πάντα θέλει το καλό μας.
Ο Ιησούς προσευχήθηκε στον Πατέρα του για μας, ενώ
ήταν σε αγωνία, ενώ ήξερε ότι πλησιάζει το φρικτό τέλος του. Μέσα στην αγωνία
του, πρώτα προσευχήθηκε για τους μαθητές του και μετά για τον εαυτό του. Αυτό
είναι άλλο ένα παράδειγμα που μας δίνει ο Ιησούς. Η προσευχή είναι μία ομολογία
πίστεως στον Πατέρα αλλά και μια πράξη αγάπης προς τους αδελφούς μας. Ας
μάθουμε να προσευχόμαστε κι εμείς έτσι.
Ανακοίνωση
