Αγ.
Οικογένειας 2018
(Γ' Κύκλος, Α' Τόμος Αναγνωσμάτων, σελ. 696)
Φαίνεται ότι και ο Ιωσήφ με την Μαρία είχαν να
αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της εφηβείας που έχουν πολλοί γονείς ακόμη και
σήμερα: τα παιδιά τους φεύγουν και δεν τους λένε που πηγαίνουν.
Όλη η Αγία Γραφή είναι γεμάτη ιστορίες
οικογενειών με προβλήματα. Από την Άννα και τον Ελκανά μέχρι την Ελισάβετ και
το Ζαχαρία που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά, μέχρι τις χήρες και τα ορφανά
που υπερασπίστηκαν οι προφήτες. Ιστορίες οικογενειών σε προσφυγιά, όπως του
Ιωσήφ και της Μαρίας, μέχρι ιστορίες μοιχείας όπως στην οικογένεια του Ωσηέ,
μέχρι ιστορίες οικογενειών όπου αδέλφια μισούν και εξοντώνουν τα αδέλφια τους
όπως του Κάιν και του Άβελ ή του Ιωσήφ και των αδελφών του.
Και όμως ο Θεός επιλέγει και ευλογεί αυτές τις
οικογένειες. Μέσα από αυτές τις προβληματικές οικογένειες ο Θεός φέρνει σε
πέρας το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου. Δεν τις απορρίπτει, δεν απομακρύνεται
από αυτές τις καταστάσεις πόνου και αμαρτίας, αλλά μέσα από αυτές μας δείχνει
την αγάπη του και την παντοδυναμία του. Επέλεξε να κατοικεί ανάμεσα στους
ανθρώπους, να τους κάνει οικογένειά του και δείχνει κατανόηση και ευσπλαχνία
στην αδυναμία μας. Αυτό είναι το σχέδιο της αγάπης του Θεού για μας. Είμαστε
παιδιά του.
Ιδιαίτερα όταν περνάμε εφηβεία σκεφτόμαστε ότι
δεν μας αρέσει η οικογένειά μας, θα θέλαμε μία πιο φυσιολογική οικογένεια με
λιγότερα προβλήματα, με ανθρώπους πιο σύμφωνους με τα γούστα μας και τις
προσδοκίες μας. Άραγε ο Θεός το σκέφτεται αυτό για την οικογένειά του; Για την
εκκλησία; Ο Θεός είναι ρεαλιστής. Αυτή είναι η Εκκλησία. Αυτή είναι η
οικογένεια που έχει ο καθένας. Δεν υπάρχει Εκκλησία χωρίς προβλήματα και χωρίς
αδυναμίες. Δεν υπάρχει οικογένεια χωρίς προβλήματα και χωρίς αδυναμίες.
Μέσα στη εκκλησία μας όπως και μέσα στις
οικογένειές μας καλούμαστε να ζήσουμε με αγάπη, να μάθουμε την αγάπη, να
προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε την κατανόηση, την ευσπλαχνία, τη συγγνώμη, την
διόρθωση, την ωρίμανση. Όσες οικογένειες ή εκκλησίες κι αν αλλάξεις, ο άνθρωπος
είναι ο ίδιος. Τα ίδια προβλήματα θα παρουσιαστούν, τις ίδιες προκλήσεις θα
έχεις να αντιμετωπίσεις.
Ο Θεός μας δίνει το τέλειο παράδειγμα της
οικογενειακής ζωής. Πρώτα μέσα στην οικογένεια και έπειτα μέσα στη εκκλησία
καλούμαστε να μιμηθούμε την συμπεριφορά του Θεού. Η ζωή του Ιησού μας φανερώνει
με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ποια είναι η συμπεριφορά του Θεού. Όπως
συμπεριφέρεται ο Θεός σε μας να συμπεριφερόμαστε κι εμείς μέσα στην εκκλησία
και μέσα στην οικογένεια. Εκεί είναι που η χάρη του Θεού δρα. Εκεί είναι που ο
άνθρωπος εκπληρώνει τον προορισμό του και γίνεται καλύτερος. Εκεί είναι που
μαθαίνουμε την αγάπη.
Και στην οικογένεια και στην Εκκλησία πρέπει
να βάλουμε πρώτα τον Θεό. Ως Χριστιανοί το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε
είναι να έχουμε πίστη. Να έχουμε συνέχεια μπροστά στα μάτια μας την αγάπη και
την ευσπλαχνία του Θεού για μας και μετά να μεταδίδουμε αγάπη και ευσπλαχνία
στους άλλους. Οι άνθρωποι που αποφασίζουν να απομακρυνθούν από την εκκλησία ή
την οικογένειά τους είναι εκείνοι οι οποίοι δεν λαβαίνουν αγάπη. Ξεχνάνε ότι
τους αγαπάει ο Θεός, ή τους είναι δύσκολο να το πιστέψουν ότι ο Θεός τους
αγαπά. Ξεχνάνε ή δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι κάποιος τους αγαπά μέσα στην
οικογένεια. Αλλά γι’ αυτό είναι η εκκλησία και η οικογένεια: για να θυμίζει ο
ένας στον άλλο και για να πείθει ο ένας τον άλλο ότι είναι αγαπητός. Αν δεν
κάνουμε αυτό, τι άλλο έχουμε να κάνουμε;
Πρώτα για τις οικογένειές μας και έπειτα στην
εκκλησία, την οικογένεια του Θεού μας, είναι καλό να έχουμε στο νου μας και
στην καρδιά μας τη συμπεριφορά του Θεού: Ο Θεός Πατέρας μας διάλεξε για
οικογένειά του παρότι γνωρίζει τις αδυναμίες μας. Μέσα στην οικογένεια του
καθενός και μέσα στην ενορία μας, μας δίνεται η δυνατότητα να μιμηθούμε τα
συναισθήματα και τις αρετές του Θεού, να καλλιεργήσουμε την αγάπη και να μεγαλώσουμε
«σε σοφία σε ηλικία και σε χάρη ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων». Αυτό είναι
το σχέδιο αγάπης του Θεού για μας και αυτό γίνεται πραγματικότητα μόνο μέσα
στην οικογένεια.
