Σήμερα γιορτάζουμε έναν μάρτυρα των πρώτων
αιώνων του Χριστιανισμού. Η Εκκλησία μας τον μνημονεύει 2 χιλιετίες τώρα.
Αποτελεί φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους χριστιανούς ανά τους
αιώνες. Όμως, τι κοινό έχουμε εμείς με τον Σεβαστιανό; Δεν βρισκόμαστε υπό
διωγμό. Δεν χρειάζεται να κρύβουμε την χριστιανική μας ταυτότητα. Ίσως δεν
χρειάζεται να δώσουμε την ζωή μας για τον Χριστό. Ίσως δεν είμαστε ούτε καν
διατεθειμένοι να δώσουμε τη ζωή μας για τον Χριστό.
Οπότε, γιατί τον γιορτάζουμε; Κατά βάθος
νομίζω ότι έχουμε κάποια κοινά με τον Άγιο Σεβαστιανό. Όλοι μας περνάμε
δυσκολίες μερικές φορές. Όλοι μας θα θέλαμε να πιστεύουμε σε έναν Θεό καλό, σε
έναν Θεό που μας προστατεύει. Όμως τι γίνεται όταν νοιώθουμε απογοήτευση για
τον Θεό; Όταν περιμένουμε να μας σώσει ή να σώσει κάποιον αγαπημένο μας και ο
Θεός δεν το κάνει; Πως μπορούμε να πιστεύουμε στο Θεό μπροστά στο θάνατο;
Ο ίδιος ο Ιησούς αλλά και οι μάρτυρες μας
δίνουν την απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Αυτοί οδηγήθηκαν στο θάνατο
πιστεύοντας στο Θεό. Και όταν υπέφεραν και όταν πέθαιναν πίστευαν στο Θεό και
έλπιζαν σε αυτόν ότι θα τους σώσει. Και ο Ιησούς και ο Άγιος Σεβαστιανός
πέθαναν, αλλά συνέχισαν να πιστεύουν πάραυτα. Τι είδους πίστη ήταν αυτή; Τι
πίστη πρέπει να έχει μία μητέρα που έχασε το παιδί της; Μία κόρη που έχασε
νωρίς τον γονιό της; Πως μπορεί να πιστεύει ότι ο Θεός έσωσε τον αγαπημένο τους
όταν αυτός έχει πεθάνει;
Η πίστη μας βασίζεται στη ζωή μας με τον Θεό.
Όταν συνειδητοποιούμε ότι η ζωή με τον Θεό μπορεί να είναι και σε αυτό το σώμα
και χωρίς αυτό, τότε η πίστη μας μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε τον θάνατο με
ελπίδα. Ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει. Το σώμα μας μας εγκαταλείπει, αλλά ο Θεός
είναι πάντα μαζί μας. Και αυτή η πίστη δεν μας απογοητεύει. Η απογοήτευση θα
ήταν να μας απορρίψει ο Θεός, να μας εγκαταλείψει ή να τον εγκαταλείψουμε
εμείς, γιατί αν δεν πιστεύουμε στο Θεό και πέρα από τον θάνατο, τότε τι έχουμε
να ελπίζουμε; Ποιο είναι το νόημα της ζωής μας; Γιατί να ζούμε αν δεν
πιστεύουμε στο Θεό; Όλα τα άλλα μας είναι ανάξια.
Σήμερα γιορτάζουμε τον Άγιο Σεβαστιανό γιατί
μας εμπνέει η ζωή του, η πεποίθησή του στο Θεό ότι ο Θεός είναι μαζί του και σε
αυτή και στην άλλη ζωή. Θέλουμε να μιμηθούμε όχι τόσο την ζωή του όσο την πίστη
του. Θέλουμε - έχουμε ανάγκη - την σιγουριά του ότι ακόμη και στο θάνατο
είμαστε με τον Θεό. Τελικά ο Θεός μας σώζει. Μας σώζει από το κενό, την
ματαιότητα, το τίποτα. Φοβόμαστε ότι πεθαίνοντας η ζωή μας θα καταλήξει στο
τίποτα, ότι οι ζωές των αγαπημένων μας που έφυγαν κατέληξε στο τίποτα. Αλλά η
πίστη μας μας λέει ότι και η ζωή μας και ο θάνατός μας καταλήγουν στο Θεό. Δεν
πάμε χαμένοι αν πιστεύουμε στο Θεό. Τίποτα δεν πάει χαμένο. Και ευχαριστούμε
τον Άγιο Σεβαστιανό που σήμερα μας το διδάσκει αυτό.
