“Συμπληρώθηκε ο καθορισμένος καιρός» δεν σημαίνει ότι ήρθε το τέλος.
Το τέλος για το ναό δεν είναι το τέλος για τον Θεό. Το τέλος των βασιλειών και των ανθρώπινων γεγονότων δεν είναι το τέλος της ανθρωπότητας. Τα πράγματα που τελειώνουν φαίνονται οριστικά αλλά δεν είναι. Τα οριστικά πράγματα δεν τελειώνουν: Ο αιώνιος Θεός, ο ναός του Αγίου Πνεύματος που είναι ο κάθε Βαπτισμένος, ο φτωχός, ο πλησίον μας.
Ο πειρασμός της βιασύνης, του τώρα αμέσως, όταν συχνά αφήνουμε τον εαυτό μας να πέσει στον πειρασμό να τα γνωρίζουμε όλα τώρα αμέσως, από την περιέργεια, από τα τελευταία σκανδαλώδη νέα, από πικάντικες ιστορίες, από τις κραυγές όποιου φωνάζει πιο δυνατά και πιο θυμωμένα, από εκείνους που μας λένε «τώρα ή ποτέ». Αυτή η βιασύνη, αυτό το τώρα αμέσως, δεν είναι από τον Θεό.
Αντί της βιασύνης ο Ιησούς μας προτείνει προσκαρτερία. Προσκαρτερία σημαίνει να προχωρώ μπροστά κάθε μέρα με τα μάτια προσηλωμένα σε αυτό που δεν περνά (δεν τελειώνει): τον Κύριο και τον πλησίον.
Ο πειρασμός του εγωκεντρισμού μας οδηγεί σε μία άλλη ψευδαίσθηση. Εμείς οι Χριστιανοί, εφόσον δεν αναζητούμε το τώρα αλλά το πάντοτε (το αιώνιο), δεν ενδιαφερόμαστε για το εγώ, αλλά για το εσύ. Δεν ακολουθούμε τις σειρήνες των παθών, αλλά το κάλεσμα στην αγάπη, τη φωνή του Ιησού.
Όλα περνάνε αλλά κάποια πράγματα δεν γνωρίζουν τέλος. Η αγάπη (Ο Θεός είναι αγάπη, 1Ιω, 4,8) η φιλανθρωπία προς τους φτωχούς, αυτούς που δεν έχουν να μας το ανταποδώσουν, από τους οποίους δεν έχουμε κάτι να κερδίσουμε, αυτά είναι αιώνια. Αυτά δεν γνωρίζουν τέλος.
[Το αιώνιο είναι πιο σημαντικό από το παρόν, ο άνθρωπος είναι πιο σημαντικός από τα επιτεύγματά του, το εσύ είναι πιο σημαντικό από το εγώ στην αγάπη].
Πάπας Φραγκίσκος, 17/11/19
